poniedziałek, 30 stycznia 2017

Olej monoi - skarb z Polinezji

Olej monoi - skarb z Polinezji

W ten ponury dzień, w środku europejskiej zimy, zapraszam Was w podróż po południowej części Oceanu Spokojnego. Pośrodku wód oceanicznych, między Australią, a Ameryką Południową, położony jest archipelag należący do Polinezji Francuskiej. Największą wyspą Polinezji jest Tahiti, o pochodzeniu wulkanicznym i otoczona rafami koralowymi.
Wyobraźcie sobie niczym niezmącony błękit nieba, turkus wód oceanu oraz kremową biel piasku na plaży ciągnącej się po horyzont. Tropikalne słońce ogrzewa Waszą opaloną skórę nasączoną pachnącym olejem monoi. W dłoniach trzymacie schłodzone drinki, podane w skorupie orzecha kokosowego zerwanego przed chwilą z palmy kokosowej, kołyszącej się na wietrze wiejącym delikatnie i niosącym zniewalający aromat gardenii tahitańskiej.
Czyż może być coś piękniejszego dla miłośników lata pośrodku polskiej zimy?

Nie przypadkiem zaprosiłam Was na Tahiti gdyż wyspa ta słynie z uprawy palm kokosowych, które rodzą orzechy kokosowe znane na całym świecie. Tłoczony z nich olej kokosowy stanowi podstawę w produkcji oleju monoi.


Czym właściwie jest olej monoi?

Nazywany jest "Pachnącym Olejem". Jego zapach pochodzi od kwiatów, które są poddawane procesowi maceracji (fr. Enfleurage) w oleju kokosowym tłoczonym na zimno. Uzyskuje się go z podskórnej warstwy miąższu orzecha nazywanej koprą.
W tradycyjnej wersji oleju monoi wykorzystuje się kwiaty tiare, czyli gardenii tahitańskiej. Jest to śnieżnobiały kwiat wyróżniający się okazałą koroną z 6-8 płatków. Uważany jest za symbol wyspy. Goście przybywający do Polinezji witani są girlandą z kwiatów gardenii wieszaną na szyi, nazywaną "Hei". Kwiaty te mają bardzo intensywny zapach, ceniony w przemyśle perfumeryjnym. Podczas produkcji oleju monoi kwiaty gardenii zrywane są w określonej fazie wzrostu - gdy nie są jeszcze całkowicie rozwinięte, gdyż wtedy aromat jest najintensywniejszy, po czym owijane są w liście, aby nie straciły świeżości. Następnie są zalewane olejem kokosowym w proporcji od 10 do 15 kwiatów na 1 litr oleju. Macerowanie trwa 10-15 dni. W tym czasie kwiaty "oddają" olejowi swój aromat i właściwości. Aby olej posiadał certyfikat Appelation Of Origin cała produkcja powinna odbywać się na terenie Polinezji Francuskiej, począwszy od uprawy palm kokosowych i krzewów gardenii, poprzez zrywanie, tłoczenie, macerowanie, kończąc na pakowaniu.
Chciałabym zwrócić Waszą uwagę na fakt, iż olej monoi zmienia swoją konsystencję w zależności od temperatury: 100% olej poniżej 25 stopni Celsjusza jest w stanie stałym lub półpłynnym, z widocznymi grudkami, natomiast powyżej tej temperatury przyjmuje postać płynną.
Powstają również inne rodzaje oleju monoi na bazie oleju kokosowego np.

Właściwości:

Dla Polinezyjczyków olej monoi stanowi nieodłączną część życia codziennego od narodzin aż do śmierci. Zwyczaj stosowania oleju w celach medycznych, kosmetycznych, a nawet religijnych wywodzi się z plemienia rdzennych Polinezyjczyków - Maorysów, którzy pierwsi docenili jego właściwości.
Wysoka zawartość kwasów tłuszczowych sprawia, iż olej ten działa wyjątkowo skutecznie na nasze włosy, skórę oraz paznokcie:
  • regeneruje oraz pielęgnuje włosy zniszczone,
  • nawilża wysuszone i rozdwojone końcówki włosów,
  • uspokaja skórę podrażnioną po opalaniu,
  • utrwala opaleniznę,
  • nawilża, wzmacnia paznokcie, a stosowany na skórki zmiękcza je i nawilża,
  • olej dodany do kąpieli ( kilka kropli) nawilża skórę i rewelacyjnie wchłania się,
  • sprawdza się podczas masażu całego ciała działając relaksująco i odprężająco pozostawiając przy okazji subtelny zapach,
  • dodany do kremu do twarzy nawilża i  łagodzi podrażnienia,
  • może być stosowany do demakijażu twarzy oraz okolic oczu, oprócz funkcji oczyszczającej  zapobiega odparowywaniu wody z naskórka; demakijaż oczu ma równocześnie funkcję odżywczą dla brwi i rzęs; podczas oczyszczania  należy zachować ostrożność, aby olej nie dostał się do oczu gdyż wtedy widzenie będzie nieostre przez pewien czas,
  • działa łagodząco po ukąszeniach owadów, a olej o zapachu wanilii dodatkowo odstrasza komary i meszki.
O tej ostatniej właściwości miałam okazję osobiście przekonać się ubiegłego lata, gdy komary atakowały bez opamiętania. Żadne polecane środki zapobiegawcze nie działały, a olej monoi na skórze jako jedyny sprawiał, iż było możliwe siedzenie wieczorem w ogrodzie.

Do lata jeszcze niestety daleko, ale zbliżają się Walentynki. Jeśli jeszcze nie macie pomysłu na prezent dla ukochanej osoby, może zafundujcie jej lub dla Was dwojga olej monoi i przenieście się choćby w wyobraźni na słoneczne wyspy Polinezji? ;)


środa, 4 stycznia 2017

Nadzwyczajny rokitnik zwyczajny- eliksir zdrowia i urody

Dzisiaj chcę zainteresować Was nadzwyczajną rośliną - rokitnikiem. Choć w nazwie występuje jeszcze określenie "zwyczajny", to naprawdę rokitnik powinien być określany nadzwyczajnym. To roślina wieloletnia, występująca pod postacią niewysokiego, ciernistego krzewu lub drzewka, mocno rozgałęzionego, dorastającego do wysokości 5 metrów. Jego botaniczna nazwa hippophae rhamnoides oznacza "drzewo, które sprawia, że konie lśnią". W opinii naszych przodków sierść koni karmionych rokitnikiem była o wiele piękniejsza.

Rokitnik należy do rodziny oliwnikowatych. Posiada mocno wydłużone liście, z wierzchu ciemnozielone, od spodu szare, owłosione i przytwierdzone za pomocą krótkich ogonków. Przypominają liście wierzby lub drzew oliwnych. Owoce rokitnika są intensywnie pomarańczowe, wielkości porzeczki lecz lekko wydłużone. Zgrupowane są w bardzo ciasne skupiska oblepiające gałęzie (stąd dość często stosowana jest popularna nazwa "oblepicha"). Smak świeżych owoców nie jest zbyt atrakcyjny (kwaśno-gorzko-cierpki), gdyż owoce zawierają małą ilość cukru. Rokitnik ma lekki posmak ananasa i z tego powodu bywa też nazywany rosyjskim ananasem.

W naturze występuje na obszarze Europy Środkowej, Północno-Zachodniej, na terenie Azji, a najwięcej różnorodnych odmian rośnie w Tybecie. W Polsce rośnie na piaszczystych urwiskach nadmorskich, w suchych dolinach rzek, w żwirowniach, jasnych lasach sosnowych, na skarpach.
Jest objęty ochroną gatunkową, do roku 2014 ochroną ścisłą, a od 2014 ochroną częściową. Krzewy rokitnika zostały w ostatnich latach docenione jako roślina ozdobna i dlatego bardzo chętnie są one sadzony w ogrodach przydomowych, parkach, jako roślina zadarniająca, zapobiegająca osuwaniu się ziemi na skarpach.

Warto posadzić krzew w ogrodzie za względu na dekoracyjny wygląd owoców, które wprowadzają wyrazisty kolor do naszego ogrodu nawet w środku zimy. Są także magnesem przyciągającym rodzime ptaki, dla których owoce są przysmakiem. Jeśli chcemy mieć w swoim ogrodzie krzew rokitnika oblepionego pomarańczowymi kulkami, powinniśmy w chwili zakupu sadzonek pamiętać, iż rokitnik ma krzewy żeńskie i męskie. Aby uzyskać owocowanie należy zakupić rośliny obu płci. Nie można ich niestety rozpoznać po wyglądzie, gdy rośliny są młode. Najlepiej poradzić się sprzedawcy. Ja niestety jeszcze o tym nie wiedziałam, gdy kupowałam mój pierwszy krzew i przez kilka lat rósł sobie ładnie, ale po owocach nie było ani śladu. Wtedy zaczęłam szukać przyczyny i dopiero po zgłębieniu tematu zrozumiałam, że aby ogród spełnił nasze oczekiwania potrzebna jest spora wiedza, którą dopiero zdobywam.



Skład i właściwości

Wartościowe składniki  rokitnika zostały przebadane i docenione przez szersze grono konsumentów dopiero kilkanaście  lat temu. Jagody rokitnika zawierają około 200 substancji aktywnych. Stężenie witaminy C porównywane jest z dziką różą, która jest od dawna znana z bardzo wysokiego stężenia. Zawartość witaminy C jest wyższa u roślin występujących na terenach górskich niż rosnących nad morzem. Jako jedna z niewielu roślin zawiera witaminę B12, zawartą w pestkach, a niezwykle istotną w funkcjonowaniu układu nerwowego, krwionośnego oraz pokarmowego. Udowodniono, iż największe stężenie tej witaminy jest w produktach pochodzenia zwierzęcego oraz niektórych gatunkach ryb. Jest to dość istotne dla wegan, którzy w swojej diecie nie uwzględniają tych produktów.

Owoce rokitnika zawierają ponadto źródło witamin: A, E, B, kwasów Omega-3, 6, 7, 9 oraz karotenoidów, tokoferoli, fenoli, antocyjanów, aminokwasów, terpenów oraz glikozydów, enzymów. Substancje te mają bardzo silne działanie antyutleniające, pozwalają spowalniać procesy starzenia się, działanie jest 4-krotnie silniejsze od korzenia żeń-szenia. Wspierają nasz organizm w podnoszeniu odporności, dzięki czemu działają antykancerogennie. Silnie regenerują uszkodzone komórki zarówno wewnątrz ciała, jak i skórę, włosy, paznokcie.

Zarówno owoce jak i znajdujące się wewnątrz nasiona kryją w sobie także bogactwo licznych pierwiastków, takich jak miedź, żelazo, selen, mangan i wiele innych w śladowych ilościach. Wszystkie te składniki mają ogromne znaczenia dla naszego zdrowia psychosomatycznego, dobrego samopoczucia oraz zdrowego wyglądu.

Zastosowanie w pielęgnacji

Najważniejszym produktem otrzymywanym z rokitnika jest olej. Może on być pozyskiwany z pestek lub z pulpy owocowej. Obydwa rodzaje olejów zawierają cenne składniki jednak różnią się składem i działaniem. Olej dodany do kosmetyków do pielęgnacji skóry twarzy i ciała, takich jak np. masło do ciała,  żel pod prysznic z rokitnikiem, scrub rokitnikowo-miodowy do ciała, ma właściwości regeneracyjne, antyoksydacyjne i przeciwstarzeniowe. Poprawia koloryt i stan naczyń krwionośnych i zapewnia ochronę przeciwsłoneczną.

Z kolei olej dodany do kosmetyków do pielęgnacji włosów takich jak:


wzmacnia włosy i skórę głowy, wygładza ich strukturę poprzez zamknięcie łusek włosa, regeneruje włosy zniszczone i wysuszone, działa przeciwłupieżowo.
W dermatologii pozytywne efekty przynosi stosowanie oleju z owoców rokitnika w przypadku oparzeń, odmrożeń, odleżyn, zmian alergicznych oraz trudno gojących się ran.

Zastosowanie w kuchni

Z suszonych owoców można przygotowywać herbatę. Ze świeżych jagód przygotowuje się dżemy, soki, nalewki. Owoce rokitnika nie zawierają enzymu askorbinazy, dzięki czemu witamina C nie ulega zbyt szybkiemu rozpadowi. Przetwory mogą być dłużej przechowywane i nawet przetwarzanie w wysokiej temperaturze nie niszczy witaminy C.

Właściwości rokitnika przeciwutleniające oraz poprawiające odporność, są niezwykle pożądane w profilaktyce nowotworowej. Spożywanie rozcieńczonego oleju może być pomocne w chorobach wrzodowych żołądka, dwunastnicy oraz stanach zapalnych układu pokarmowego, biegunkach, chorobach układu krążenia. Przeciwwskazaniami do stosowania rokitnika są stany zapalne trzustki i wątroby, zapalenie pęcherzyka żółciowego oraz kamica nerkowa. Nasz blog skupia się na zabiegach stosowanych w kosmetyce oraz pielęgnacyjnych właściwościach różnych roślin. Osoby zainteresowane stosowaniem rokitnika w profilaktyce oraz wspomaganiem w leczeniu różnych chorób zachęcam do lektury poszerzonych tekstów dostępnych w internecie.

Mam nadzieję, iż zainteresowałam Was tą niesamowitą rośliną, która jest właściwie na wyciągnięcie ręki, a kryje w sobie takie bogactwo. Zachęcam do wprowadzenia jej do ogrodu osoby mające taką możliwość, ale pamiętajcie aby nie popełnić mojego błędu - musi być para damsko-męska, jak w idealnym małżeństwie, w którym cechy żeńskie i męskie się uzupełniają ;)